Peugeotforum "Le Lion d'Or"

Zo'n Escort was ooit mijn eerste auto. De auto op de foto heeft chromen sierringen op de velgen, een accessoire dat Ford aanbood destijds. De mijne had die ook. Nadeel van die dingen was, dat de op de velgen geklemde wieldoppen er gemakkelijk door los schoten. Dan was je een wieldop én een sierring armer.

Wat dat betreft zat 't op de 204 die daarachter staat, heel wat degelijker. Peugeot besloot namelijk ooit om met een bout en een kooimoer de wieldop en eventuele sierring bevestigen. Hooguit kan de kooimoer naar de gallemiezen gaan, een bekend verschijnsel, maar dan nog. Waarom heb ik destijds niet voor een 204 gekozen, eigenlijk. Tja, ik wilde een 404, die waren in die tijd vrijwel niets waard, maar mijn vader vond zo'n auto veel te groot voor een beginnend bestuurder. Dus werd het een Escort. Later ging ik werken bij een Forddealer, dus daarna volgden er nog een paar, tot m'n eerste 504, in 1984.

Drie prachtige Franse klassiekers gevangen op 1 plaat en dat ook nog in Nederland. Geweldig!

Ik tel er vier.
Oh wacht, je zei prachtige Franse klassiekers.
Ja, inderdaad, drie!

En ook nog een Renault 12

Cor Rosie schreef:Ik tel er vier.
Oh wacht, je zei prachtige Franse klassiekers.
Ja, inderdaad, drie!

En ook nog een Renault 12

J.W. Swart heeft het duidelijk vooral op Peugeot en Ford.

Ring A10.

Die dingen zijn nooit een succesnummer geworden.



Hoe zou dat toch komen

De oorzaak begint met een R en eindigt met een T. Maar ze reden heerlijk.

Evert G.D schreef:De oorzaak begint met een R en eindigt met een T. .

Uhm... Renault?

Ze roestten inderdaad al in de folder. Vind ze er eigenlijk wel leuk uit zien. In Spanje nog eentje tegen gekomen, al heette 'ie daar Talbot:

Cor Rosie schreef:

Evert G.D schreef:De oorzaak begint met een R en eindigt met een T. .

Uhm... Renault?

Bijna goed!

Allebarstend, dat is wel een heel contrast. Die aftandse Opel Kapitan en die vrijwel nieuwe 404 (zo te zien). Wel 2 favorieten van mij op 1 foto.
De 404 contrasteert ook flink met die desolate omgeving. Wat een 'tristesse'.

Da's in Hengelooooo (O), 20 jaar gewoond.
Op deze foto is het oude stadhuis al gesloopt, dus deze foto is van na 1963; de panden rechts volgen ook nog in de jaren 60. Zelfs de joodse synagoge die de oorlog had overleefd werd gesloopt, evenals de 17e eeuwse boerderij waar Wolter ten Cate (van de tekstielindustrie) geboren was, evenals het klooster aan de Thiemsbrug. De panden die voor de laatste twee historische gebouwen in de plaats moesten komen zijn inmiddels OOK al gesloopt.

Resultaat: een willens en wetens onaangenaam lelijke moderne stad (terwijl het zo anders had gekund).

Ongeveer hetzelfde punt nu:



Dezelfde plek in 1957:

Prachtig, dat oude Stadhuis. Al wil ik qua architectuur ook graag een lans breken voor het nieuwe op de foto: dat is van een adembenemend mooie, monumentale architectuur, het had alleen op een andere plek moeten staan, zodat het oude gebouw behouden had kunnen blijven.
De sloop- en bouwwoede van gemeenten leidt inderdaad tot gedrochten van binnensteden. Zelf kom ik oorspronkelijk uit Veenendaal, woon er nog steeds vlakbij en kom er heel vaak. Ook daar heeft de slopershamer veel slecht werk gedaan en heeft de bouwwoede veel onooglijke panden opgeleverd. Tja, 't bracht geld op en dingen moesten wijken voor de 'vooruitgang'.

't is overal t zelfde zie ik. In Sittard breken ze ook alles af (oude stadhuis op de markt in 76) en naderhand heeft men spijt.
Lelijke betonblokken komen er voor in de plaats met alle gevolgen van dien.

Ook Vught deed mee! Het oude centrum is in die zelfde tijd gesloopt, en nu staat er een super lelijke winkel passage!
Ze hebben nu een heel nieuw stuk centrum gebouwd in oude stijl, en ook de winkel passage willen ze (gelukkig) gaan slopen!

In de jaren '70 was er nog nauwelijks historisch besef. Er werd gewoon gesloopt, de 'ouwe zooi' moest weg, welkom vooruitgang, het leverde geld op, maar wel ontzettend lelijke binnensteden.
Rond de jaren '80 kregen bestuurders oog voor de monumentale waarde van panden. Al was dat niet overal zo en werd de slopershamer zeker niet opgeborgen. Tegenwoordig is er gelukkig wel veel historisch en architectonisch besef.

Ik vermoed dat de dame in zomerse jurk zojuist uit de 504 is gestapt en de deur open heeft laten staan.
Meestal gaat aan zo'n tafereel een ruzie vooraf.
In dat geval willen we wellicht helemaal niet weten wat de bestuurder van de 504 haar naroept.