Inleiding
De eerste keer dat ik een Sinpar Castor onder ogen kreeg wist ik zelf ook even niet wat ik zag. Je waarneming herkend een Estafette, maar dan eentje die behoorlijk van de anabole steroide heeft gesnoept. Daarbij is het een zeldzame verschijning waar hier in de lage landen helemaal niet veel over bekend is.
Reden te meer dus om je ogen even uit te wrijven en nog eens goed te kijken.
Vervolgens was mijn interesse gewekt, en naar enig speurwerk kwam er toch het nodige aan wetenswaardigheden bovendrijven.
Overduidelijk is de Castor een werkpaard, waarvan veel verschillende varianten denkbaar zijn. Uitvoeringen met een mobiele heistelling bijvoorbeeld. Ook waren er Castor’s voorzien van maaiarmen, maar ook met een echte zware sneeuwfrees. Ook de opbouw van een afzetbak of een kieperuitvoering waren mogelijk. De Sinpar Castor was dus een echt veelzijdig voertuig, die bij gemeentes maar ook bij boeren en bij het leger geliefd waren.
Het Franse antwoord op de Unimog
In iedergeval kun je de Castor een Frans equivalent noemen van de Duitse Unimog, [Universal Motor Gerät] alleen werd de Unimog al eind jaren ’40 bedacht. De eerste experimenten begonnen zelfs al eind 1946.
Het was Albert Friedrich die het prototype ontwierp en een overeenkomst met Erhard & Söhne tekende voor de productie. Omdat deze laatste echter niet over de benodigde capaciteit voor productie beschikte werd deze uitbesteed aan het bedrijf Boehringer.
Een lastige constructie die voortkwam uit het feit dat Mercedes Benz van de geallieerden de eerste jaren om de bekende reden nog geen 4-wiel aangedreven voertuigen mocht ontwikkelen en bouwen. Eind ’51 toen de termijn hiervoor verstreken was werd Unimog als nog door Mercedes overgenomen en vanaf dat moment kwamen de Unimogs uit de fabriek in Gaggenau.
Overigens werden tot 1979 de cabines gebouwd bij het bekende tractor bedrijf Westfalia.
Toch is de Castor nooit zo succesvol geworden als de Unimog, waarvan in 1966 al de 100.000e van de band liep. Het total productie aantal van de Sinpar Castor bedraagt nog niet een fractie hiervan.
Wetenswaardigheden over de Sinpar Castor
De cabines voor de Castor werden bij Renault gebouwd en per vrachtwagen naar Sinpar vervoerd. Hier werd de cabine vervolgens op de opbouw geplaatst en verder geassembleerd. Het opmerkelijke hierbij was dat het gebruikte plaatstaal beduidend zwaarder was dan voor een gewone Estafette gebruikt werd. Een logische verklaring voor het feit dat de Castor’s die af en toe nog in ruste worden aangetroffen niet volledig weggevreten zijn door de roest maar in redelijke staat verkeren.
Er was overigens een mogelijkheid de Sinpar Castor zonder cabine te bestellen, en zelf een specifieke afwijkende opbouw te plaatsen. Dit schijnt slechts enkele malen gebeurd te zijn o.a. voor de Franse spoorwegen.
Overigens waren de portieren van de Castor voorzien van extra patrijspoorten in de onderzijde van de deur.
De Castor was verkrijgbaar in de standaard lengtes van 3.600 mm en 4.200 mm. De keuze uit de motorvarianten van Renault motoren die gemonteerd werden bestond uit een dieselmotor met 55 en met 75pk, en een benzine uitvoering met 68pk. Deze motoren weken overigens af van de motoren die hieronder beschreven worden bij de Mini Camion serie.
De Sinpar Castor werd tussen 1965 en 1977 gebouwd, het eerste prototype werd echter al eind 1960 vervaardigd.
MC = Mini Camion
Parallel aan de Castor was er ook een straatversie verkrijgbaar, de MC4 en de MC5. De MC4 was voorzien van een 4cylinder Indenor diesel, de MC5 had een 6cylinder Perkins diesel onder de kap, waar voor de ventilatie ook een paar kleine aanpassingen nodig waren.
De MC's waren met name speciaal bedoeld als compacte truck voor in bergachtig landschap, waar zwaar wegende lading fijnmazig gedistribueerd moest worden.
Zand en grint was hier een goed voorbeeld van maar ook voor de tankwagen [Citerne] uitvoering gold dit uiteraard. De MC uitvoeringen hadden een beduidend langere wielbasis en ladderchassis. Daarbij stonden ze op gewone straatbanden in tegenstelling tot de korte Castor’s die uitsluitend op grove terreinbanden werden afgeleverd.
Over de totaal gebouwde aantallen en nog meer in het bijzonder de aantallen die nog resteren is niet veel bekend.
Het merk Sinpar
De naam Sinpar is een letterlijke vertaling uit het Latijns van Sans Pareil wat je vrij zou kunnen vertalen in ‘geen gelijke of geen gelijkwaardige’.
De historie van het merk is merkwaardig en enigszins gespleten. In een ver verleden wordt gerept over het merk Sinpar, opgericht door Monsieur Lèon Demeester, we praten dan over de periode tussen 1907 en 1914. Het bedrijf is gespecialiseerd in voiturettes, welke uitgerust worden met motoren van het merk DeDion, zowel de 4,5 als de 8cv. Het zijn auto’s die bedoeld zijn om wedstrijden te winnen. Dit gebeurde dan ook regelmatig. Het in Courbevoie gevestigde Demeester & Lamberjack, oogst een aantal successen en in de jaren 1912 t/m 1914 word het bedrijf omgenoemd in ‘Sinpar’.
Mede door de eerste wereld oorlog verdwijnt het bedrijf geheel buitenbeeld. Opmerkelijk genoeg blijft dit het geval tot na de tweede wereld oorlog.
Pas in 1946 wordt het merk nieuw leven ingeblazen.
Dit keer is het de zoon van Demeester, Pierre die aan de leiding stond. De vertaling van Sinpar krijgt echter in dit nieuwe tijdperk een andere betekenis; het staat nu voor Société INdustrielle de Production et d’Adaption Rhodanienne. Een hele mond vol.
Sinpar legt zich met name toe op 4X4, 6X4 en 6X6 techniek en dan met name van/voor Renault producten. Daarnaast bouwt Sinpar voor Renault enkele speciale carrosserie uitvoering in kleine series, denk bijvoorbeeld aan de Renault 4 Plein Air.
Door de toenemende know-how in integrale aandrijvingstechniek gaat het bedrijf steeds nauwer met Renault samenwerken.
Voorbeelden van de samenwerking zijn legio te noemen, de Renault 4 4X4, welke ook in een beperkte serie voor de Franse post werd afgenomen, de Renault 6 4X4, maar ook een minder bekende Renault 12 break 4X4.
Voor de vroege edities van de Parijs-Dakar rally wordt door Sinpar voor de Marreau frères een Renault 30 omgebouwd nadat de beide broers ervoor al eens met een R12break 4X4 hadden deelgenomen. Ook met de Renault 4 Sinpar 4X4 hadden de beide broers zeer aansprekende resultaten met een 3e en een 5e klassering in 1979 en 1980.
Ook van de verschillende Saviem uitvoeringen zijn varianten gebouwd met een onderstel van Sinpar, maar hoofdzakelijk custom mdae en niet in serie.
In 1980 werd Sinpar volledig door Renault overgenomen en in het concern geintegreerd.
In 1 op 43;
De hier gefotografeerde Sinpar Castor komt uit een Franse kiosk-serie die volledig betaat uit tractoren en landbouwvoertuigen; “ Tracteurs et monde agricole”.
De serie loopt al enige tijd en het is duidelijk dat voertuigen voor landbouwmechanisatie erg in trek zijn bij de Fransen, getuige het feit dat zeer veel modelletjes snel zijn uitverkocht. Met name de bekendere modellen zoals de Renault D50 tractor welke een waar begrip was in de jaren ’60.
De Sinpar Castor is overigens nr. 89 in deze serie.
Het goed afgewerkte modelletje is door Universal Hobbies gemaakt en is zijn Euro 11,95 meer dan waard. De bijzondere Castor in 1/43 is op dit moment via Journaux en op beurzen nog goed verkrijgbaar. Zelf kocht ik het schaalmodel daar ook via internet kort voor de kerstdagen.
Detaillering zoals de terreinbanden (en vooral de wielen!) maar ook de grille en het ladderchassis met de cardanassen zijn ware kunststukjes. Het schaalmodel is van een kenteken uit het Dept. 26 (Drôme) voorzien, en we kunnen ons al te goed voorstellen dat de Castor daar in het ruige berggebied een graag geziene en betrouwbare metgezel was in die dagen.
De Sinpar Castor is voor de ware liefhebber een echte aanrader als aanvulling op de verzameling, en een bepaald niet alledaags schaalmodel.
Groeten en prettig weekend,
Arie-Jan
