Afgelopen week werd ik getipt over een auto die bij mijn ouders in buurt in een schuur stond. Het zou gaan om een 86'er 505 V6 full option die sinds 2000 gestald stond. Iets voor de snelle beslissers, want hij zou op de sloop verdwijnen als hij niet deze week opgehaald werd. Het was niet meer economisch verantwoord op hem weer op de weg te zetten, zo was de conclusie van een restaurateur.
Enigzins twijfelachtig, omdat de auto vertoefd heeft in de waddenkuststreek op kleigrond wat weinig perspectief op een harde auto geeft, ben ik dit weekend toch maar naar het noorden afgereisd om een kijkje te nemen. Aan de andere kant is een V6 altijd leuk voor de speciale onderdelen als koplampen, velgen en kofferbakbekleding. Maar het overtrof mijn verwachtingen ruimschoots!
Aangekomen bij de eigenaar bleek het een auto- en vooral Peugeot liefhebber in hart en nieren. Onder een afdak in tuin stonden al een schitterende Jaguar Mark II geloof ik en een 202 pickup. In de garage nog een 504 V6 cabrio en een Renault uit 1924. Buiten stond een 406 V6 voor dagelijks gebruik. Ik werd ontvangen door een vriendelijke oudere man die blijkbaar nog meer auto's had in stallingen, oa een 403 bestel/pickup met dichte opbouw, maar had besloten om gezien zijn leeftijd te gaan genieten van de gerestaureerde exemplaren en geen nieuwe projecten meer te beginnen. De 505 V6 bleek door zijn vader bij de dealer te zijn gekocht, waarna hij hem in 1993 heeft overgenomen en gebruikt tot 2000. Toen ik vroeg of er iets van de geschiedenis en onderhoud bij was, kwam er een zucht, maar dook hij toch de kast in. Na poosje kwam er een stoffige oude map naar boven met alle rekeningen van alle auto's van zijn vader, vanaf 203 rekeningen uit de jaren 50. Met enig zoekwerk kwam de periode 1986-1993 naar boven en natuurlijk had zoonlief de periode 1993-2000 ook netjes gedocumenteerd.
Maar de auto had ik nog steeds niet gezien. Het was wel bekend dat remmen en remleidingen aangepakt moeten worden natuurlijk. Bovendien het brandstofcircuit na al die jaren stilstand. Toen we bij de auto waren viel het me verder mee. Onberispelijk interieur, geen leer, maar wel cruise control en automaat. Een acceptabele kilometerstand van 200.000 ook nog. Verder ook schadevrij en verrassend roestvrij. Wel een paar roestpitjes in de lak en tamelijk rot onderaan het rechterachterscherm, waarschijnlijk door het bermrijden op de die smalle groninger polderweggetjes. De overdracht ging soepel, hij heeft hem zelfs even bezorgd naar mijn ouders, op voorwaarde dat hij weer op de weg komt. Een aardige klus voor de boeg dus, maar zo'n vroege, goed onderhouden 505 V6 is het waard vind ik.
Al met al een leuke ervaring en dat vraagt natuurlijk om een paar kiekjes:
De collectie loopt wel weer een beetje uit de hand zo.....