Ik ga even terug in de tijd, 28 maart 1989, zevenentwintig jaar geleden. Gino vertelt me dat er een leuke auto staat langs het Spaarne in Haarlem. Samen wezen kijken en het was liefde op het eerste gezicht
Op
http://kramaldo.weebly.com heb ik al een groot deel van het 104-verhaal opgeschreven en ik ga dat de komende tijd afmaken.
De andere homepage ( RuudsRacepaleis is op een andere manier opgezet, meer per model). Het is ook leuk om het verhaal chronologisch te vertellen. Ik vind het zelf ook leuk om het zo af en toe weer eens langs te lopen en hoop dat jullie dat ook leuk zullen vinden.
Ik zag daar dat het op de kop af 27 jaar geleden was dat ik de hobby begon moest ik wel ff een traan wegpinken
Na die start is een fase in mijn leven begonnen die uitgroeide tot een WARE PASSIE voor dit kleine autootje. Ik ben hierdoor ook heel lang vrijgezel gebleven
geen aandacht voor vrouwen...... Mijn leven bestond uit Peugeot104, eten en werken ( in die volgorde
) Thuis van werk gooide ik mijn tas van werk in de hoek, trok mijn sleutelkleren aan en ging sleutelen. FF snel een hap eten naar binnen werken en gelijk weer naar buiten. Helaas moest ik ook nog slapen en werken
Dag in dag uit sleutelen. Zo'n 40 104tjes versleten en zoveel intens plezier gehad een onvergetelijke periode geweest
Ik zou nog graag lang door zijn gegaan, maar er zijn twee dingen gebeurd die roet in het eten hebben gegooid: de versleten polsen en de snoekduik van de vliering af met een gebroken bekken tot gevolg.
Ik was de laatste tijd al begonnen om de hobby af te bouwen, voornamelijk om mijn polsen te ontzien. Dat heeft wel geholpen, er is op dit moment geen verergering meer te zien.
Dat komt ook omdat ik vorig jaar een andere functie op mijn werk heb gekregen (geen praktisch werk meer).
Ik dacht dat ik met de nieuwe functie erg veel moeite zou hebben, ook in mijn werk heb ik nogal specialistische functie en zit al 30 jaar op dat stekkie.
Verandering is ook niet zo mijn ding, goed om te weten waar je aan toe bent geeft rust bij mij
Nee hoor, ik heb er juist heel veel zin in. Ook bezig met spaans leren en dat geeft me ook veel energie.
In de winter de 104 vier maanden met rust gelaten en lekker met computers zitten rommelen en dat vind ik ook erg leuk.
Een paar weken geleden weer naar de sleutelruimte gegaan, ik ging er al met pijn heen en gedurende de dag werd de pijn in mijn bekken steeds erger en ben halverwege naar huis gegaan.
Heb twee weken pijnstillers moeten slikken en veel in bed gelegen wachtend op betere tijden.
Ben al tijden grote vriend met mijn Manueel therapeut, ook geen goed teken.
Maar de doorslag is geweest dat ik me gewoon slecht voel door het steeds verder moeten afbouwen van de hobby,
mijn leven, mijn passie, mijn ziel en zaligheid.
Telkens herinnerd worden aan de dingen die je met steeds meer moet stopzetten ( ik wil wel maar het gaat niet meer).
Dat zorgt ervoor dat je met steeds minder plezier naar de sleutelruimte gaat. Steeds vaker voelde ik de wens om te stoppen, ik had er eigenlijk ook geen zin meer in.
Negatieve emoties krijgen de overhand en dat vreet energie! NIET GOED, ik heb juist energie nodig om weer leuke nieuwe dingen te doen.
De doodbloedende hobby staat fysiek maar psychisch vreselijk in de weg en daar ga ik verandering in brengen
Tijd voor verandering, ik ga blijf doorgaan met leuke dingen doen
En nu
Ik heb nog geen goed idee hoe het gaat lopen. Het is nogal vers en heb gisteren Gino op de hoogte gebracht en de komende tijd zien we wel hoe dingen gaan lopen.
Ik laat het ff bezinken en ga nadenken over de volgende stap.
GrR