We mogen van geluk spreken dat we er nog zijn.
Het is aan de stuurmanskunst van hierboven vernoemd persoon te danken, dat we nu weer met beide voeten op de aarde staan, what a hell.
Kijk maar eens goed op de foto, hoe Gilletti zich uiterst krampachtig aan het stuurwiel vasthoudt.
Op de boardcomputer met navigatie systeem konden we ook al niet meer vertrouwen, het was of de duvel er mee speelde, de mevrouw met de ogenschijnlijk vriendelijke stem, die de te volgen route aangaf had ons al te vaak gefopt.