door Le Lion » 06 jul 2004, 17:39
Zowaar, mijn tweede auto was een 104 ZL uit 1983. Heerlijke auto om in te rijden. Altijd starten en lopen, helaas ook altijd roesten. Mijn 104 kreeg ik met 195.000 likometer op de teller. ECHTE kilometers. Veel aan versprijkerd. Ik heb de auto mijn hele studietijd (niet eens zo lang geleden) gehad. Maar richting de 300.000 kilometer werd het kritiek. Echte slijtage zeg maar.
In die studietijd reed ik taxi als bijbaantje. Heel vaak reed ik avond/nachtdiensten voor de toeslag. 's nachts moest ik de taxi terugbrengen naar kantoor. Daarna, vooral 's winters, was het in de 104 ijskrabben aan twee kanten van de ruiten maar... altijd in 1 keer starten en blijven lopen. Binnen 1 kilometer had je de voorruit ijsvrij. Mooie herinneringen zijn dat. Net als met vijf man opgepropt in een ZL heen en weer naar een popconcert.
Maar goed de 300.000 heeft hij net niet gezien. Hij was zo rot dat op een herfstmiddag bij vertrek van mijn kamertje, ik nog geen 2 straten op weg was, toen een verkeersdrempel roet in het eten gooide. Drempel op, een hels kabaal en een doffe klap. Auto hangt schuin en de achtervering was aan een kant naar binnen geschoten. Totaal verrot. Vreselijk om te zien. Einde dienst van de 104.
C'est la vie de Peugeot 104. Goede herinneringen, ik koop er zo weer een. Voor mij al een echte klassieker maar vindt er maar eens een die de moeite is om te bewaren?